[ISz] Przyjemność
Nie wiem, czemu właśnie teraz, po próbie, to wspomnienie.
Mam w nim 24 lata i tarzam się po ziemi w mojej najlepszej letniej sukience. Jest gorąca noc czerwcowa, sukienka mocno powycinana, pozwala skórze ramion i pleców spotkać się z otoczeniem. Idę przez leśny zagajnik z chłopakiem, bardzo młodym i niewinnym, obejmujemy się i śmiejemy, i w tym śmiechu przewracamy się na ziemię. Czuję dotyk ziemi i chaszczy na skórze, cudowny chłód błota na rozpalonych upalnym dniem plecach... Taki taniec na leżąco, scalam się z ziemią i staję oparciem, które przyjmuje ciężar jego ciała, śmiejemy się z tego pospiesznego spoczynku w miejscu, w którym zwyczajnie nikt by się nie położył, przy ścieżce o tej porze pustej, a zwykle uczęszczanej...
Śmieję się z poczucia totalnej swobody, radości, bycia życiem samym, kontaktem z ziemią bez lęku, że cokolwiek może mnie ubrudzić...
Zmysłowa rozkosz połączenia z czymś uznawanym za "brudne". Śmiech swobodny z naszych gardeł... Wspólny flow.
Wolna improwizacja, która wtedy przydarzyła się spontanicznie. Zawierała dwa istotne elementy: swobodę (poczucie wolności od ograniczeń) i przyjemność nowych, nieoczekiwanych doznań.
8 listopada, uwagi:
- ta historia pojawiła się w dniu, gdy na próbie, za obopólną zgodą, mój partner, młody mężczyzna, który mógłby być moim synem, podczas ćwiczenia krzyczał do mnie: Spierdalaj, ty zdziro!
- pomyślałam sobie, że u mnie stan flow jest płynięciem, które bierze się z przyjemności odczuwania swobody i braku przymusu. Że docieram do niego głównie przez puszczanie i odpuszczanie.
- widzę, że istnieją inne osoby, które docierają do przyjemności (niezbędnej do przeżywania stanu flow) przez pokonywanie oporu, a nie puszczanie, tak jak ja. Podobnie działają pewne metody relaksacji mięśni, które bazują na ich napinaniu przed puszczeniem. Ja nie potrzebuję oporowania przed puszczeniem.
Moja przyjemność bierze się z odpuszczania i otwierania się. Twoja może brać się z radości pokonywania oporu??
Mam w nim 24 lata i tarzam się po ziemi w mojej najlepszej letniej sukience. Jest gorąca noc czerwcowa, sukienka mocno powycinana, pozwala skórze ramion i pleców spotkać się z otoczeniem. Idę przez leśny zagajnik z chłopakiem, bardzo młodym i niewinnym, obejmujemy się i śmiejemy, i w tym śmiechu przewracamy się na ziemię. Czuję dotyk ziemi i chaszczy na skórze, cudowny chłód błota na rozpalonych upalnym dniem plecach... Taki taniec na leżąco, scalam się z ziemią i staję oparciem, które przyjmuje ciężar jego ciała, śmiejemy się z tego pospiesznego spoczynku w miejscu, w którym zwyczajnie nikt by się nie położył, przy ścieżce o tej porze pustej, a zwykle uczęszczanej...
Śmieję się z poczucia totalnej swobody, radości, bycia życiem samym, kontaktem z ziemią bez lęku, że cokolwiek może mnie ubrudzić...
Zmysłowa rozkosz połączenia z czymś uznawanym za "brudne". Śmiech swobodny z naszych gardeł... Wspólny flow.
Wolna improwizacja, która wtedy przydarzyła się spontanicznie. Zawierała dwa istotne elementy: swobodę (poczucie wolności od ograniczeń) i przyjemność nowych, nieoczekiwanych doznań.
8 listopada, uwagi:
- ta historia pojawiła się w dniu, gdy na próbie, za obopólną zgodą, mój partner, młody mężczyzna, który mógłby być moim synem, podczas ćwiczenia krzyczał do mnie: Spierdalaj, ty zdziro!
- pomyślałam sobie, że u mnie stan flow jest płynięciem, które bierze się z przyjemności odczuwania swobody i braku przymusu. Że docieram do niego głównie przez puszczanie i odpuszczanie.
- widzę, że istnieją inne osoby, które docierają do przyjemności (niezbędnej do przeżywania stanu flow) przez pokonywanie oporu, a nie puszczanie, tak jak ja. Podobnie działają pewne metody relaksacji mięśni, które bazują na ich napinaniu przed puszczeniem. Ja nie potrzebuję oporowania przed puszczeniem.
Moja przyjemność bierze się z odpuszczania i otwierania się. Twoja może brać się z radości pokonywania oporu??
Dzisiaj dopisałam uwagi do powyższego, teraz wpis jest kompletny.
OdpowiedzUsuń